– Doświadczenia ubiegłorocznych aukcji wskazują na dwa trendy. Po pierwsze: istotne spowolnienie w rozwoju nowych projektów wiatrowych, co przypisać należy ograniczeniom wynikającym z tzw. ustawy odległościowej. Z drugiej strony, malejące koszty instalacji fotowoltaicznych, nowe rozwiązania techniczne, duża liczba potencjalnych lokalizacji oraz w zasadzie nieograniczone możliwości skalowania projektów, będą dynamizować rozwój energetyki słonecznej. W tym kontekście pojawia się uzasadnienie do rewizji koszyków aukcyjnych, w tym promujących rozwiązania bardziej dopasowane do uwarunkowań pracy systemu elektroenergetycznego, jak np. instalacje hybrydowe. Ponadto, parametry sprzedaży energii elektrycznej przyjmowane dla poszczególnych technologii powinny być współmierne do możliwości rynkowych, tj. skali określonego rodzaju projektów – podsumował Rafał Gawin, Prezes URE.

– Jednym z celów strategicznych Urzędu jest prowadzenie jak najbardziej skutecznych i szytych na miarę działań informacyjnych adresowanych do branży – mówi Prezes Gawin.
W minionym roku URE zainicjował cykl spotkań z branżą ciepłowniczą.

– Model regulacji taryf dla ciepła był przez wiele lat adekwatny do tego, co działo się w sektorze. Jednak wtedy nie było wyzwań, z jakimi obecnie mierzy się ciepłownictwo – zaznacza Rafał Gawin. – Temat taryf dla ciepła jest niezmiennie przedmiotem publicznej dyskusji oraz postulatów przedstawicieli sektora. Jednocześnie wszyscy mamy świadomość, że przed polskim ciepłownictwem stoi ogromne wyzwanie związane z procesem transformacji, wymuszonym przede wszystkim polityką klimatyczną, w tym zaostrzającymi się wymogami środowiskowymi oraz rosnącym kosztem zakupu uprawnień do emisji CO2. 

– Chcielibyśmy skupić się na promowaniu określonych efektów wynikających z inwestycji, a nie jedynie na samym procesie inwestowania – podkreśla Prezes URE. Oznacza to wprowadzenie wymiaru jakościowego do polityki regulacyjnej także w sektorze ciepłowniczym.

– Jeśli mamy wspierać dane zadania inwestycyjne, musimy mieć możliwość ich stałego monitorowania i rozliczania w określonych harmonogramach czasowych. Wymaga to spojrzenia na inwestycje w długim horyzoncie czasowym, tak aby móc również ocenić jaki będzie długofalowy skutek ewentualnego zaniechania inwestycji dla odbiorców końcowych.

– Zatwierdzając dystrybutorom taryfy na 2021 r. po raz pierwszy uwzględniliśmy w nich zaliczkę na konto regulacyjne, które pozwoli OSD na stabilizację i przewidywalność przychodów, a tym samym zwiększy stabilność prowadzonej działalności. Utrzymaliśmy także stopę wynagradzania z zaangażowanego kapitału na poziomie 2020 r. Zatwierdzając taryfy uwzględniliśmy również dodatkowe wynagrodzenia dla tych inwestycji, których realizacja wspiera politykę energetyczną Polski – podsumowuje Prezes URE.

– Biorąc pod uwagę wyzwania stojące przed OSD, chociażby w związku z coraz szybszym rozwojem energetyki rozproszonej, nowe podejście do procesu taryfowania ma  kluczowe znaczenie. Jeśli bowiem podmiot świadczący usługi dystrybucyjne nie ma pokrytych kosztów uzasadnionych – zwykle ogranicza inwestycje. A skoro w kolejnej dekadzie, czy nawet dekadach, mamy zagwarantować odpowiednio wysoki poziom inwestycji OSD, niezbędne jest zapewnienie stabilizacji przychodów pokrywających koszty uzasadnione – dodaje Rafał Gawin.

– Transformacja energetyczna to wyzwanie, również społeczne, które warunkuje dalszy rozwój gospodarczy i cywilizacyjny. Dlatego ważne jest zaplanowanie tego procesu z uwzględnieniem zapewnienia źródeł  finansowania, w tym wykorzystanie środków europejskich na sprawiedliwą transformację. Jednocześnie konieczność przeprowadzenia wielu kosztownych inwestycji zastępujących dotychczasowe źródła energii mniej emisyjnymi, nie musi oznaczać znaczącego wzrostu cen energii elektrycznej i ciepła. Jednym z czynników, który może wpłynąć na poziom cen, będzie bowiem towarzyszący rozwojowi OZE postęp techniczny wytwarzania i technologii magazynowania energii oraz niższe koszty produkcji. Ważne jest, aby punktem odniesienia była prognoza skutków zaniechania inwestycji – wskazuje Rafał Gawin.

– Spółki dystrybucyjne powinny wspierać rozwój wspólnot i klastrów, ponieważ tylko dobrze zarządzana energetyka obywatelska będzie mogła stanowić wsparcie dla krajowego systemu elektroenergetycznego. To niewątpliwie duże wyzwanie dla sektora – zarówno pod względem technicznym, inwestycyjnym, jak i organizacyjnym. Dlatego konieczne jest stworzenie rozwiązań systemowych, które zapewnią, że przyłączanie źródeł do sieci i wprowadzanie energii nie będzie ograniczone barierami technicznymi czy handlowymi – zwraca uwagę Rafał Gawin.