Opracowanie jest spójną koncepcją rozwoju i wykorzystania energii geotermalnej w Polsce do 2040 r., z perspektywą do 2050 r.

Dokument składa się z dziewięciu punktów, uwzględniających potencjał geotermii płytkiej oraz nisko, średnio- i wysokotemperaturowej, magazynowanie energii, minimalizowanie ryzyka inwestycyjnego oraz proponowane zmiany legislacyjne. Ujęto w nim również kwestie związane z finansowaniem i koordynacją zadań. Mapa opiera się na trzech podstawowych filarach: badaniach, wykonywaniu i realizacji instalacji pilotażowych oraz wdrożeniach, jak również edukacji i promocji.

W ramach mapy drogowej zaplanowano następujące działania:

•             wsparcie obszaru związanego z geotermią inżynierską i geotermią płytką poprzez funkcjonowanie i rozwój HUB-u Technologicznego Pomp Ciepła (HTPC) w Miękini oraz programy, takie jak „Moje Ciepło”;

•             geotermia nisko- i średniotemperaturowa będzie nadal wspierana w ramach programu NFOŚiGW „Udostępnianie wód geotermalnych w Polsce” oraz Polska Geotermia Plus. Dla realizacji inwestycji została powołana spółka celowa „Geotermia Polska”. Komplementarnym obszarem jest geotermia wysokotemperaturowa, której rozwój wymaga badań i budowy instalacji demonstracyjnych, w zakresie systemów binarnych oraz systemów HDR i EGS;

•             perspektywicznym obszarem są instalacje zagospodarowania ciepła odpadowego z systemów kogeneracyjnego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła oraz instalacje zagospodarowania ciepła wód rzek, sztucznych i naturalnych zbiorników wodnych, które wymagają badań oraz budowy instalacji pilotażowych;

•             rozpoznanie możliwości wykorzystania głębokich otworowych wymienników ciepła (GOWC) w istniejących otworach, co wymaga badań i budowy instalacji demonstracyjnych;

•             rozwój magazynowania ciepła /energii w górotworze, wymagający zarówno badań, jak i budowy instalacji pilotażowych;

•             wsparcie dla rozwoju geotermii w Polsce poprzez program ubezpieczenia od ryzyka inwestycyjnego w projektach geotermalnych;

•             dostosowanie rozwiązań prawnych we wszystkich wymienionych obszarach oraz prowadzenie działań promocyjno-edukacyjnych.

Koszt realizacji Programu do 2050 r. oszacowano na ponad 49 mld zł. Dofinansowanie (budżet państwa, Narodowy Fundusz  Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, Bank Ochrony Środowiska, Krajowy Plan Odbudowy, inne środki zagraniczne, itp.) wyniesie ponad 12 mld zł, (26%).