1. Należy wskazać, iż zgodnie z art. 28o ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r.) o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1355, dalej „ustawa o biopaliwach”) Organ rejestrowy wydaje decyzje o zakazie wykonywania przez administratora systemu certyfikacji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28k ust. 1 w przypadku gdy administrator systemu certyfikacji:

• nie usunął naruszeń wymaganych do wykonania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28l ust. 1 w wyznaczonym przez organ terminie;
• złożył oświadczenia, o których mowa w art. 28l ust. 4 lub 5 pkt 1 lub 2, niezgodne ze stanem faktycznym;
• przestał spełniać warunek, o którym mowa w art. 28l ust. 2.

Natomiast zgodnie z art. 28oa. Organ rejestrowy wykreśla administratora systemu certyfikacji z rejestru administratorów systemu certyfikacji na jego wniosek, a także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.

W obecnym stanie prawnym podmioty wpisane do rejestru administratorów systemów certyfikacji, prowadzonego przez organ rejestrowy mogą zostać wykreślone z rejestru jedynie w przypadku, gdy spełniona zostanie jedna z ww. przesłanek. Biorąc pod uwagę powyższe oraz z uwagi na wspomniany brak  w dyrektywie 2018/2002/WE przepisów uchylających decyzje KE wydanych w oparciu o dyrektywę 2009/28/WE, jak również brak decyzji KE uchylających lub zastępujących ww. decyzje, o ile zostaną zachowane ww. przepisy ustawy o biopaliwach, nie ma przesłanek do wykreślenia z rejestru podmiotów obecnie w nim wpisanych.

2. Dla zapewnienia niezakłóconych dostaw biomasy, biokomponentów i paliw ciekłych zawierających biokomponenty z zagranicy, należy wskazać, że zgodnie z przepisami rozdziału 4b ustawy o biopaliwach, określone w tym rozdziale zasady, w tym m.in. konieczność uzyskania wpisu do rejestru administratorów systemu certyfikacji prowadzonego przez organ rejestrowy, dotyczą prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji oraz wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wydawania certyfikatów, prowadzonej na terenie Polski.

Natomiast zgodnie z art. 28c ust. 2 ustawy o biopaliwach, za dokumenty potwierdzające spełnienie przez biomasę lub biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju i umożliwiające zaliczenia tych biokomponentów na poczet realizacji obowiązków określonych w art. 23 ust. 1 oraz art. 23b ust. 1, są dokumenty wymienione w art. 28c ust. 1, wystawione w innym niż Polska państwie członkowskim UE, EFTA lub w kraju trzecim, pod warunkiem, że zostały wystawione w ramach uznanego systemu certyfikacji. W związku z powyższym, w opinii Ministerstwa, posiadanie przez administratora uznanego systemu certyfikacji wpisu do rejestru KOWR nie jest warunkiem koniecznym do wykorzystania  dokumentów potwierdzających, że wskazana w tych dokumentach ilość biomasy lub biokomponentów spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju, powstałych w innym niż Polska państwie członkowskim UE.

Jednocześnie działając w interesie rynku paliwowego i konsumentów paliw w Polsce Minister Klimatu i Środowiska w uzgodnieniu z Prezesem URE przyjmuje, iż w przypadku systemów certyfikacji, których ważność upłynie przed wydaniem przez KE nowych decyzji, istnieje potrzeba uzyskania certyfikatu w systemie posiadającym ważną decyzję KE. Podjęcie przez podmioty działań w ww. zakresie będzie więc uwzględnione w ramach  rozliczenia realizacji NCW przez podmioty zobowiązane.

Dodatkowo podkreślenia wymaga fakt, że w przypadku pojawienia się chwilowych zakłóceń na rynku paliwowym, Minister Klimatu i Środowiska dysponuje narzędziem w postaci systemu zapasów interwencyjnych, które mogą zostać użyte w celu zapewnienia stabilnych dostaw paliw na rynek.

Źródło: Ministerstwo Klimatu i Środowiska