System wsparcia OZE: przedsiębiorcy pytają, URE odpowiada
Czy inwestorzy, którzy są beneficjentami systemu świadectw pochodzenia mogą rozbudować istniejącą instalację o przyłączoną w tym samym miejscu kolejną instalację OZE, która nie korzysta z systemu wsparcia?
Jeden punkt przyłączenia, dwie instalacje. Inwestorzy mają wątpliwości
Uczestnicy rynku sygnalizują regulatorowi wątpliwości co do tego, czy zachowają uprawnienia do uzyskiwania świadectw pochodzenia w przypadku gdy do instalacji będącej beneficjentem tego systemu przyłączą do sieci elektroenergetycznej w tym samym miejscu/punkcie kolejną instalację OZE, która nie korzysta z systemów wsparcia[1].
URE wyjaśnia
W świetle przepisów ustawy o OZE, w przypadku uczestnictwa w systemie świadectw pochodzenia nie ma wymogu posiadania przez daną instalację odnawialnego źródła energii wyodrębnionego zespołu urządzeń służących do wyprowadzania mocy do sieci elektroenergetycznej wyłącznie z tej instalacji. Taki wymóg stawiany jest instalacjom aplikującym do aukcyjnego systemu wsparcia oraz do systemów taryfy/premii gwarantowanej (systemy FIT/FIP).
Obowiązujący stan prawny nie wyklucza zatem sytuacji, w której jednostki uprawnione do korzystania z systemów wsparcia świadectwami pochodzenia będą niejako „współdzieliły” wyprowadzenie mocy do sieci elektroenergetycznej.
W konsekwencji realizacja przez wytwórcę nowej inwestycji w postaci instalacji odnawialnego źródła energii[2], a następnie jej przyłączeniu do sieci elektroenergetycznej w miejscu/punkcie przyłączenia obecnie funkcjonującej instalacji, która już jest beneficjentem systemu świadectw pochodzenia[3], pozostaje bez wpływu na zakres uprawnień instalacji uzyskującej dotychczas świadectwa pochodzenia.
Warunkiem kontynuowania wsparcia w tej formie będzie jednak zapewnienie opomiarowania instalacji korzystającej z systemu świadectw pochodzenia w sposób umożliwiający operatorowi sieci elektroenergetycznej potwierdzenie wolumenu energii elektrycznej wytworzonej wyłącznie z tej instalacji. Koniecznym jest bowiem, by ilość energii elektrycznej objęta wnioskiem o wydanie świadectwa pochodzenia została określona w sposób wskazany w ustawie[4], tj. na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych na zaciskach:
- generatora,
- ogniwa fotowoltaicznego,
- ogniwa paliwowego, w którym następuje bezpośrednia przemiana energii chemicznej
w energię elektryczną.
***
- Świadectwo pochodzenia przysługuje wyłącznie energii elektrycznej wytworzonej w danej instalacji OZE po raz pierwszy przed dniem wejścia w życie rozdziału czwartego ustawy o OZE, tj. przed 1 lipca 2016 r.[5]
- W konsekwencji nowobudowane instalacje OZE, przyłączane do sieci elektroenergetycznej w miejscach/punktach przyłączenia dotychczas istniejących jednostek wytwórczych uzyskujących świadectwa pochodzenia, nie będą mogły stać się beneficjentami tego systemu.
- Brak wyodrębnionego wyprowadzenia mocy powoduje, że nowe instalacje nie będą również uprawnione do korzystania z aukcyjnego systemu wsparcia lub z systemów FIT/FIP.
[1] Chodzi o systemy wsparcia przewidziane ustawą o OZE, tj. ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610).
[2] W rozumieniu art. 2 pkt 13 lit. a ustawy o OZE.
[3] O których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy o OZE.
[4] Art. 45 ust. 6 ustawy o OZE.
[5] W świetle dyspozycji art. 44 ust. 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii, a także decyzji Komisji Europejskiej z dnia 2 sierpnia 2016 r. (C 2016) 4944 final – Pomoc państwa SA.37345 (2015/NN) – Polska – Polski system świadectw pochodzenia w celu wsparcia odnawialnych źródeł energii i zmniejszenia obciążeń związanych z OZE dla odbiorców energochłonnych.
Źródło: Urząd Regulacji Energetyki
